گلیسیرین – Glycerin

گلیسیرین (Glycerin) الکل سه عاملی است و زیر مجموعه الکل های قندی محسوب می شود. این ماده در چربی های طبیعی گیاهی و حیوانی یافت می شود. گلیسیرین بیش از 1500 کاربرد نهایی شناخته شده دارد، از جمله کاربردهای آن بعنوان افزودنی در لوازم آرایشی، محصولات دارویی، محصولات غذایی و صنایع مختلف می باشد. گلیسیرین به عنوان یک مرطوب کننده، حلال، شیرین کننده، نگهدارنده و … عمل می کند.

گلیسیرین برای اولین بار در سال ۱۸۴۵ توسط کارل شیل (Carl Wilhelm Scheele)، شیمیدان سوئدی، کشف شد. او این ماده را از طریق هیدرولیز چربی‌های حیوانی به دست آورد. بنابراین، اختراع و کشف اولیه گلیسیرین به کشور سوئد نسبت داده می‌شود. نام “گلیسیرین” از کلمه یونانی “glykys” به معنی “شیرین” گرفته شده است، زیرا این ماده طعمی شیرین دارد.

شرایط نگهداری گلیسیرین

گلیسیرین معمولاً دارای عمر مفید 2 تا 3 سال از تاریخ تولید است. تاریخ انقضا بر روی بسته‌بندی محصول درج می‌شود.

این ماده باید در محیطی خشک و خنک، دور از رطوبت و نور مستقیم خورشید نگهداری شود.

بسته‌بندی آن باید در برابر آلودگی و رطوبت مقاوم باشد تا از تغییر کیفیت و خواص آن جلوگیری شود.

کاربرد گلیسیرین در صنایع

1. صنایع غذایی :

مرطوب‌کننده: استفاده در محصولات غذایی برای حفظ رطوبت و بهبود بافت، مانند کیک‌ها، نان‌ها و دسرها.

طعم‌دهنده: به کارگیری به عنوان عامل شیرین‌کننده در برخی محصولات.

حلال: استفاده به عنوان حلال در تولید رنگ‌ها و اسانس‌های خوراکی.

نگه دارنده: جلوگیری از فساد و افزایش عمر مفید محصول غذایی بدلیل خاصیت ضد میکروبی.

2. صنعت داروسازی:

حلال: استفاده در فرمولاسیون داروها به عنوان حلال و اصلاح‌کننده بافت.

مرطوب ‌کننده: به کارگیری در تولید داروهای مایع و محلول‌های دارویی برای حفظ رطوبت.

عامل حفظ ‌کننده: استفاده در برخی داروها برای جلوگیری از جداسازی و تغییرات کیفیت.

3. سایر صنایع:

آرایشی و بهداشتی: به عنوان مرطوب ‌کننده و نرم ‌کننده در کرم‌ها، لوسیون‌ها و شامپوها.

صنعت چاپ: استفاده در جوهرها به عنوان حلال و بهبود دهنده خواص چاپ.

صنعت پلاستیک: به کارگیری در تولید پلاستیک‌ها و رزین‌ها به عنوان اصلاح‌کننده ویسکوزیته.